Matt maakt hele coole filmpjes over dansen. Verwacht geen geweldige dans, maar wel muziek en enorm toffe beelden. Ik weet niet wat ik kan vertellen zonder het effect van het filmpje te verknallen, je moet 'm gewoon bekijken en het liefst je volume een paar standjes hoger zetten voor je op play klikt!
Een betere feel-good start voor de zomervakantie kan niet!
Meer van deze feel-good movies bekijken: Where the Hell is Matt
In deze o zo moderne tijd van de technologie waarin je naast weblogs ook iemand's interesses en activiteiten kan volgen via mini-blogs die bij elke update worden verstuurd naar je mobiel (Twitter) is er nu een service bij gekomen: hyperlokaal nieuws via Radar. De bedoeling is dat je blogs, nieuwsartikelen, twitters en nog meer informatie altijd voor handen heb op elk omgevingsniveau, om het maar zo te noemen (je kunt je nieuwsomgeving vergroten danwel verkleinen door in/uit te zoomen op de kaart).
Wanneer je je aanmeldt kun je naar je neighbourhood page gaan, en zie je daar je buren verschijnen wanneer zij zich ook aanmelden. Klinkt wel leuk aangezien we tegenwoordig steeds minder onze buren kennen. Helaas moeten wij nog wachten tot de service ook in Nederland werkt, aanmelden is mogelijk, maar je zult geen nieuwsberichten ontvangen - wel je buren zien op de kaart!
(Voor de geinteresseerden/psychologen: een blogje dat redelijk goed samenvat over wat moderne communicatiemiddelen met ons gevoel van sociale verbondenheid mogelijk kan doen)
Laatst was ik tegen A aan het klagen over hoe IT bedrijven werken tegenwoordig, en dat we er mee moeten leven. Hiermee bedoel ik dat de software die je koopt soms nog niet helemaal af is en na aanschaf een update nodig heeft. Soms moet je zelfs betalen voor een verbetering van het softwarepakket dat je had aangeschaft. Ik gebruikte hierbij een anekdote:
Stel, je wil kip eten vanavond. Je gaat naar de poelier. Die prijst een hele bijzondere, superhippe kip aan; veel vlees en sappig, nieuwste versie van deze soort! Je koopt die kip.
Thuis kom je er achter dat de kip niet veel bijzonders is, en hier en daar zelfs wat vlees mist. Helaas is de markt nu al gesloten. De volgende dag ga je naar die goede man: "ja, ik had er wat van gefileerd, het vlees had nog wat werk nodig: marinade en een keuring (update). Maar geen paniek, je krijgt deze fileetjes mee voor drie euro!"
Wacht even: ik had al betaald voor de hele kip, kwam thuis en moest het doen met een half gefileerde kip, en om de rest te krijgen moet ik nog bijleggen? Hoe wij zouden reageren als de kip een softwareproduct is: ach, die goede poelier wilde alleen maar zorgen dat ik geen smakeloze stukjes kip zou eten en heeft de moeite genomen deze kipfilet nog te marineren. Al komt het vlees een dag later, het heeft erg goed gesmaakt!
A gaf toe dat het er tegenwoordig wel vaak zo aan toe gaat met IT producten. Behalve bij het product dat zij maken (uiteraard)!
Dus ik ging verder met mijn kip verhaal, dit keer over A's product.
In een arm land waar een schaarste aan goed en voldoende vlees is komen jullie aanzetten met een fantastische, mooie, vlezige kip, zelfs met extra toegevoegde vitaminen! Ze hebben die kip hier hard nodig, tot voor kort gaven deze mensen veel geld uit aan een andere kip met weinig vlees en voedingstoffen. Soms konden ze niet eens waterreinigingstabletten kopen omdat die kip zo duur was.
Maar hier komt de superkip, voor een goeie deal. Elke maand een nieuwe. De enige prijs die je er voor moet betalen is elke maand afhankelijk van het aantal kinderen dat je met deze kip kunt voeden. Hoe meer kinderen van het vlees kunnen genieten, des te hoger de prijs. Uiteindelijk is dat wel een groot bedrag, maar deze mensen zijn bereid er voor te betalen aangezien het toch wel een verbetering is ten opzichte van de vorige kip, en ze hebben nu bijna altijd genoeg waterreinigingsmiddelen met het geld dat ze er aan over houden.
Dat hebben de makers van deze kip goed berekend voor ze met deze bedragen aan kwamen zetten: mensen betalen toch wel, want er is geen andere kip die genoeg vlees heeft voor zoveel kids.
A's reactie: "Wellus! [De Concurrent] heeft ook een hele dikke kip!"
Dit is een redelijk oud filmpje, ik kwam 'm laatst tegen tussen mijn favorieten en het zorgde weer voor een lach! Filmpje duurt zestien seconden: de Sneezing Panda!
Kreeg van een vriend van me deze afkortingen te horen die zij gebruiken op de werkvloer (collega's onderling):
SITCOMs
Single Income, Two Children, Oppressive Mortage - What yuppies turn into when they have children and one of them stops working to stay home with the kids or start a "home business".
SINBADs
Single Income, No Boyfriend and Desperate
Vraag me af wie van de koppels die ik ken als eerste een SITCOM wordt! Hieronder nog een lijstje van een paar van mijn favoriete afkortingen die ik heb gelezen:
Salad Dodger
an excellent phrase for an overweight person
Seagull Manager
a manager who flies in, makes a lot of noise, craps on everything, and then leaves
Aussie Kiss
similar to a French kiss, but given down under.
404
Someone who's clueless. From the world wide web error message "404 not found" meaning that the requested document could not be located.
Picasso Bum
A woman whose knickers are too small for her, so she looks like she's got 4 buttocks.
In het filmpje zie je een hit-and-run (dit is meteen de waarschuwing voor als je niet zo'n sterke maag hebt). Er zijn genoeg mensen op de stoep die alles hebben gezien, maar niemand helpt de man, die nog leeft. Er waren een paar telefoontjes bij 911 binnengekomen, maar.. hoe moet je een wereld zien waar mensen wellicht met "ewww" reageren op zoiets en niet eens checken of een slachtoffer nog in leven is.
Nieuwsartikel: Yahoo.
Niet dat ik er vaak kom, maar zag dit toevallig op de 37signals blog: een interactieve grafiek op de New York Times site dat statistieken laat zien over de stemmers op Obama / Clinton. Is toch gaaf als je zoiets even in elkaar kunt knutselen voor bijvoorbeeld je eigen onderzoekje bij psy?!
PS: grappig om toch weer eens het verschil te zien tussen hoe mannen / vrouwen en "whites" / "blacks" stemmen, jammer dat je die categorieen niet nog verder op kunt splitsen.
Alweer een hele tijd geleden dat dit is gebeurd, maar toen ik er vanmiddag aan dacht schoot ik weer in de lach:
Elk jaar rond augustus is het een speciale maand bij de Chinezen. Er wordt dan een rustig feest gevierd. Toen ik nog bij m'n opa en oma woonde werd dan een tafeltje in de voortuin gezet met fruit, cakejes, koeken en soms wat warm eten. Dat eten werd dan eerst geofferd aan de Goden en vervolgens mochten we het met z'n allen opeten.
Het meest kenmerkende van deze maand zijn de mooncakes. Dat zijn zeer machtige, zoete ronde gebakjes. Gedurende de maand zijn deze overal te koop (ook in Chinese toko's in Nederland overigens).
Vorig jaar had ik een paar van die mooncakes van m'n moeder meegekregen. Net als altijd wil ik graag m'n vriendje er van laten proeven, hoewel hij meestal mijn aziatische hapjes niet kan waarderen kon het vast en zeker niet misgaan met deze lekkere koeken! Thuis had ik al zo'n koek op, maar de koek met de beste vulling had ik bewaard voor hem.
Op weg terug naar Enschede maakte ik een tussenstop bij Utrecht, daar was m'n vriendje bij wat vrienden op bezoek. Eenmaal daar kon ik niet wachten en moesten ze van die lekkere koeken proeven!
Dus ik vertel ze over de koeken en het feest. Het zakje gaat open, en ik snijd zo'n koek door midden (het zijn ronde koeken en je eet ze meestal per kwart, dan zit je meestal al wel vol). Meteen hoor ik al "dat ga ik echt niet opeten!" om me heen: de paste - soort van pastaatje - ziet er zwart uit, maar ik had niet verwacht van mensen die zwarte snoepjes eten hier bang voor zouden zijn.
Maar dit was het nog niet hoor! Het lekkerste stukje moet ik nog voor je vinden. Dus ik snijd de twee helften nog eens door midden en voila: daar is de eierdooier.
Echt, volgens mij sprongen ze bijna op van de bank toen ze die eierdooier zagen. Eerst snapte ik er niks van, dit is het lekkerste stukje van de koek! Pas na wat uitleg zag ik hun logica er van in. Wel grappig eigenlijk, ik had er heel m'n leven nog nooit over nagedacht, altijd wilde ik juist de koek met de eierdooier omdat die het lekkerst was.
It seems no noble cause can exist without someone using it to achieve their own evil desires.
Een door Save The Children verricht onderzoek heeft een hoop van zulke leuzen getriggered: medewerkers van hulporganisatie's en zogenaamde peacekeepers kunnen hun handjes niet thuishouden. De kinderen die hulp horen te ontvangen worden misbruikt. Dat is nogal een machtspositie om vanuit te werken.
Blijkbaar weten de autoriteiten dat dit al langer gaande is. Er zijn hier protocollen voor opgesteld. Het rapport van Save The Children, genaamd "No One to Turn To" is dan eigenlijk ook gericht op betere methoden om deze misbruik tegen te gaan.
In het nieuws werd dit natuurlijk UN aid workers abusing children.
Lekker fucked up. In m'n hoofd waren die mensen helden. Maar aan naïeviteit heb je niets. Altijd die verfuckte rotte appels. Ik kwam op dit nieuws toen ik een I support unicef applicatie op m'n facebook wilde toevoegen. Mijn eerste reactie daarna was: dat komt er niet meer op!
Cutting Off Reflected Failures; nadat ik dit verondersteld had, had ik toch nog steeds moeite om op de "voeg applicatie toe" knop te drukken. Ik denk dat veel mensen gaan corfen, en dat is jammer, want er zijn vast en zeker veel meer kinderen die wél op de juiste manier geholpen worden.
Voor de geïnteresseerden heb ik het artikel hier: No One to Turn To.
Voor nieuws en leuzen van schande kun je je de komende tijd naar hartelust googlen.
