Muziek in vingers

Schattig, ritmisch, grappig.

Ik kan er geen genoeg van krijgen!

De student in mij

Een beeld van de hedendaagse student.
Het filmpje is nog niet helemaal af geloof ik, maar zeker de moeite waard om even te bekijken!

Het kind in mij

Nog één nachtje slapen..

.. en dan hebben we een appartementje samen!

Tenzij hij tegenvalt..

De gulle gever in mij

Belonen is goed. Het is beter dan straffen.

Daarom beloon ik mezelf altijd als ik goed bezig ben geweest, en straf ik mezelf nooit als ik slecht bezig ben geweest.

Helaas ben ik iets te gul met het uitdelen van beloningen. Na een ochtendje studieboeken lezen - merk op dat je in een ochtend niet een heel studieboek erdoor krijgt dus ik bedoel eigenlijk een hoofdstukje of twee - vind ik het wel genoeg geweest en gun ik mijzelf een middag vrij. En 's avonds? Ja, die is altijd vrij. Omdat ik vroeg ben opgestaan om aan de slag te gaan met m'n studiewerk.

Deze, voor mij "gunstige", logica zet zich voort: wat nou, als ik het afgelopen weekend erg actief ben geweest? Niet per se met studeren, maar met semi-verplichte dingen zoals het bezoeken van m'n ouders. Dat moest allemaal gehaast omdat ik vóór vandaag een opdracht moest inleveren. Dus zondag vroeg terug en aan de slag!

Je kunt wel raden wat ik mezelf dan als beloning geef..

De meeloper in mij

Wat is nou makkelijker dan meelopen? Gewoon de massa volgen, of de persoon die schijnbaar de groep leidt. Geen onzekerheden, geen twijfels, geen eigen mening, niks. Gewoon makkelijk.

Afgelopen weekend had ik zo'n moment. Ik verkeerde me op onbekend terrein en was een heel eind van huis. Rustig was ik bezig met mijn ding, maar uiterlijke schijn is zoals je het noemt: ik was onzeker en meer dan bereid de aanwijzingen op te volgen die mij werden gegeven.

Maar helaas, het ging mis. De persoon, en uiteindelijk zelfs de groep waar ik me maar achter aan had gesloten wisten het niet meer. We vielen uit elkaar en ik bleef achter met TomTom. Op de terugweg vanuit Zeeland naar mijn kamertje op de campus kon ik zijn route niet volgen vanwege een afgesloten snelweg. Omdat ik domweg alleen zijn aanwijzingen had gevolgd waren alle gele omleidingsbordjes langs me heen gegaan: ze waren niet te missen, alleen had ik niet onthouden welke letter ik moest volgen.

Een bijzonder goed idee kroop in mn hoofd: laat ik maar richting Rotterdam gaan. TomTom bleef rustig ondanks dat ik zijn route niet volgde. Hij was slim genoeg om op de snelweg niet te roepen "draai om".

Wat wel tegenviel was dat hij mij de volgende afslag liet nemen. Een aanwijzing die ik zonder nadenken opvolgde. Maar al gauw bleek dat hij mij terug wilde sturen en per se zijn ingeplande route wilde volgen. Wat is hij koppig dacht ik. Stom ding! Door de verwarring was ik op een parkeerterrein beland van een lokaal voetbalclubje en moest ik draaien.

Ik besloot om maar weer richting Rotterdam te rijden, enkele kilometers verder besloot TomTom zich aan mij aan te passen en een nieuwe route te bedenken. Helaas bleek Rotterdam niet zo heel efficient te zijn en duurde de reis een stuk langer dan gepland. Nee, TomTom is te koppig om mijn beste vriend in de auto te worden, en ik heb mijn lesje over gedachteloos meelopen wel weer eens geleerd!

De insomniax in mij

Als ik niet in slaap kan vallen dan lig ik meestal een hele tijd te denken. Ineens springen dan allerlei wat op dat moment goede ideeën blijken te zijn in m'n hoofd; bijvoorbeeld wat ik op m'n blog kan schrijven, iets om te gaan doen, een gaaf kado dat ik aan m'n zusje kan geven die binnenkort jarig is, een leuk psychologisch onderzoekje.

Waarschijnlijk zorgt al dat denken er voor dat ik nog langer wakker blijf, maar op dat moment maakt het dan even niet uit: ik heb goede en leuke ideeën!

Helaas is het dan weer altijd zo dat ik ze allemaal vergeten ben de volgende ochtend. Er hangt nog iets vaags in m'n hoofd over die gedachten van de avond ervoor, je zou ze kunnen zien als lullige hints naar de grootse ideeën die ik had, maar die ideeën compleet terughalen lukt me zelden.

Vroeger hield ik weleens een klein notitieboekje naast m'n bed (met pen ernaast uiteraard, want om uit bed te stappen voor zoiets is een no-no) zodat ik de beste ideeën erin kon proppen. Maar sinds ik nu bijna elke avond aan de muurzijde van het bed slaap en aan mijn andere zijde mijn partner ligt, is het onmogelijk om nog zoiets te hebben zonder uit m'n bed te moeten kruipen.

De insomniax in mij is een luie aap.

De beest in mij

Vanochtend was het dan zover: de wekker ging af om kwart voor zeven. Ik sprong het bed uit. Om de wekker uit te zetten. Sprong terug het bed in en dacht bij mezelf: waarom doe ik mezelf dit aan?

Toch hield ik vol en ging ik douchen. Om half acht zou ik bij een vriendin voor de deur staan en zou ons vroege avontuur beginnen: kado's jatten tijdens de Dol Dwaze Dagen van de Bijenkorf!

Als je tussen acht en tien uur 's ochtends je bonnetje laat zien krijg je een tasje met een kadootje erin. Die kado's verschillen van kleine prutsels tot massagekussens voor in je auto tot een mega luxueze douche. Met andere woorden: ik wil die douche!

Terwijl we de trap opliepen vanuit de parkeergarage kwamen we al een mevrouw tegen met een boel gele tassen in haar handen, en het was nog maar net over acht! Eenmaal boven zagen we bij elke kassa mega lange rijen en tussen de marktbakken vol aanbiedingen krioelden allerlei typen mensen. Wat ons opviel was dat er een hoop kak tussenliep (voor het gemak ben ik even bevooroordeeld).

Ik stond even op een rustig plaatsje dit alles te aanschouwen terwijl mijn partner-in-shopping zich een weg baande door de massa vrouwen. Haar doel: de afgeprijsde mascara. Maar toen.. *bam* iets plats en groots knalde tegen m'n zij en toen ik me draaide zag ik een groot zwart rond (maar inderdaad plat) bord-achtig iets met een klein mevrouwtje eronder: "oh, sorry! ik kreeg net dit ding en het is nogal onhandig". Ik dacht meteen kassa! yes! kado's!

Nadat we een mascara en een riem hadden gevonden gingen we richting de mannen-spullen. Onderbroeken van Calvin Klein van 23 voor 14 euro had ik gezien in die boekjes, helaas waren ze niet aanwezig in deze Bijenkorf. Er stonden wel een boel in de schappen, maar die waren niet in de aanbieding. Ik voelde me voorgelogen. Als troost liep ik richting de banketafdeling. Onderweg pikte ik een shirtje op die afgeprijsd was, en eenmaal daar kocht ik mezelf een vette doos bonbons en twee brownies.

Toen kwam het moment-niet-zo-supreme: de kadotassen!

Eén tasje per klant was de regel. Wij pikten er drie (boefjes dat we zijn)! Buit: stadsgids voor Rome, een sjaal en een tot nog toe ongeïdentificeerd maar naar alle waarschijnlijkheid vrouwen-ding (zag er uit als een touw met frutsels). Oh, en 3x een NS 1e klas-upgrade kaartje: met dit kaartje kun je je 2e klas vervoersbewijs eenmalig upgraden naar een 1e klas bewijs.

Ik troostte mezelf met het feit dat we een flinke hoop bekenden waren tegengekomen (en dus niet de enige sukkels waren die er rondliepen om acht uur 's ochtends) en vlug vulden we onze buikjes met de altijd lekkere brownies voor we weer richting auto liepen.

De beest in mij was een eenmalig vroege vogel, een ekster die iets glimmends op 't oog had maar er later achterkwam dat het slechts een bierdopje scheen te zijn..

PS> Ik weet overigens niet of eksters al actief zijn zo vroeg in de ochtend.

Mijn fris en fruitig filmpje

Dimensie's Campagneweek begint overmorgen en dit is het bijbehorende promofilmpje waar ik de afgelopen week in wat vrije tijd in elkaar heb geknutseld.