Na vele tegenslagen en onbegrijpelijke/onlogische momenten van soggen (als in: een heel kwartiel lang zwoegen voor een vak, een 7.5 halen dat voor 66% meetelt, en dan uiteindelijk geen vinger uitsteken voor het tentamen waardoor je zakt) heb ik de stap genomen richting de studentenpsycholoog voor een toelatingsgesprek bij een zelfmanagement groep.
Na drie kwartier lang een (als ik er objectief aan terugdenk) onbegrijplijk, onsamenhangend, ongestructureerd verhaal uit mezelf gegooid te hebben begreep ik waarom we als PSY'ers standaard het vak Communicatieve Vaardigheden volgen, zelfs als je niet voor de Klinische richting wil gaan.
Waar ik wel mee zat was dat ik alles wat de psycholoog deed ging categoriseren in skills die we bij dat vak hebben geleerd. - Leidt toch enigzins af.
Helaas waren de zelfmanagement groepen vol en sta ik nu op de wachtlijst voor het volgend kwartiel..
Rewrite Your Story Online PDF eBook
6 years ago
4 comments:
Haha, dat categoriseren van de de reacties van de 'echte' psycholoog is heel herkenbaar. Vooral de tactische stilte bedoelt om je door te laten spreken; toen ik dat doorhad, staarde ik ijskoud terug :D
Nou nou, ijskoud terugkijken.. Die goede man/vrouw zit er natuurlijk om je te helpen, en dat gaat niet gemakkelijk als je daar tegenin gaat.
Ik bedoelde dat ik er aan stoorde dat ik juist er op ging letten.
Hè, balen dat je moet wachten. Maar goed dat je de stap hebt gezet! Misschien kun je ondertussen vast een "buddy" zoeken? (Oeps, sorry, dat was mijn stressmanagement-automatisme dat sprak...)
Ik ben zelf een groot fan van stiltes. Als je eenmaal gewend bent aan die vreemde zwijger in dezelfde kamer praat het heerlijk weg ;)
:) het praatte idd fijn weg, maar moest er nog wel aan wennen dat hij er echt alleen maar zit om te luisteren en niet zelf met een eigen verhaal komt!
Post a Comment