Wednesday, October 15, 2008

Yue liang dai biao wo de xin

Pas lag ik in bed wat rond te woelen. Het is een groot bed, al helemaal als je partner er niet is. Ik kwam maar niet in slaap en toen ineens hoorde ik een melodie in mijn hoofd klinken. Het liedje kwam me zo bekend voor, maar ik kon verder geen titel of artiest uit mijn geheugen krijgen dat er enigzins verband mee had.

Na een lange tijd neurien had ik bedacht dat het een Chinees nummer moest zijn. Eentje die ik tijdens mijn jaren opgroeien bij mijn grootouders ergens heb opgepikt. Vlug pakte mijn iPhone. Er is zo een applicatie waarmee je nummers kunt vinden door het melodietje te neurien. Normaal gesproken werkt dit niet heel goed, maar dit keer zag ik een paar chinese nummers er tussen staan. Hoopvol klikte ik op een van die nummers en toen.. Was ik zó blij! ik hoorde het liedje dat in mijn hoofd zat.

Ik sprong uit bed en heb meteen op iTunes rondgeshopt. Ook na wat googlen naar de originele versie (die helaas niet op iTunes staat) kwam ik er achter dat het een immens populair nummer is onder Chinezen. Dit is hét nummer dat vrijwel elke Chinees kent - ook al kennen sommigen de naam van het liedje niet.

Hieronder heb ik twee versies er van toegevoegd. Het origineel en eentje die wat moderner is (beide videoclips zijn crap overigens). - De applicatie waar ik het over had heet Midomi.



Saturday, October 11, 2008

Kleur bekennen!

In de speelgoedwinkel stonden we voor de bordspellen te zoeken naar een uitbreiding voor Carcasonne: De Toren. Maar het is niet dit spel waar ik over wil bloggen. Tijdens het zoeken naar deze uitbreiding viel mijn oog op een spel dat verpakt zat in een soort rechthoekige, mega-koektrommel.

True Colours las ik op het blik, genomineerd voor het beste spel van het jaar. Zo vatbaar als ik ben voor makkelijke reclametruukjes las ik verder, de titel deed me stiekem vermoeden naar een ander spel dat ik inmiddels jaren geleden heb gespeeld, een spel dat veel herinneringen doet opwaaien.

Twijfelend of dit wel écht het spel is dat ik in mijn gedachten had nam ik het naar de kassa. Eenmaal thuis heb ik de verpakking opengescheurd en gretig alle onderdelen zitten bestuderen. Wat geweldig! Wat goed! Het is kleur bekennen in een nieuw jasje!

Friday, October 10, 2008

Wees zuinig met water


Een poster maken met het bericht "wees zuinig met water", dat was een van de opdrachten deze week voor het vak Art & Communication Design. Een vak dat ik volg voor mijn minor.

Mijn doelgroep: vijf personage's die een medestudent uitgewerkt had in onze vorige opdracht. Allemaal mensen die enigzins een connectie hebben met voetbal.

Grote witte kruis

Een hele grote witte vette X op het wegdek, vaak voor een uitrit, betekent dat je daar niet moet stilstaan!

Weetjewel, als iemand dan daar in moet? Vooral als er een file staat en die persoon stond vooraan bij de stoplichten, maar gelijk om de bocht moet hij dat oprit in, waar jij met je bakkie op een heel groot, opzichtig en recentelijk verduidelijkt niet-stilstaan-teken staat en de doorgang blokkeert. Vervolgens ontstaat er een opstopping, omdat het verkeerslicht voor jouw richting al op groen is gesprongen en niemand door kan rijden vanwege de rij auto's die is ontstaan achter de persoon die slechts naar zijn appartementje verlangde maar dankzij je slimme actie niet door kon.

En dan maar met een rood hoofd recht naar voren kijken. Tsk.

Chinees bruiloft

Was oorspronkelijk een commentaar/reactie op het stuk van Froukiwi met als titel Oude klei, maar het werd zo lang in het commentaar dat ik het ook nog even hier wilde plakken:

Wat voor grappige trekjes zullen er later op deze manier worden besproken? Onze gewoontes die wij nu als heel normaal zien. - Moest na het lezen van je stukje denken aan iets dat ik had gezien.

Tijd geleden zag ik een video van mijn tante's bruiloft. Hoewel dit in Maleisië gebeurde kwam het erg Amerikaans over: gigantische zaal, en ik wil niet eens aan het bedrag denken dat ze uit hebben gegeven. Geweldig grote families gepaard met vrienden, kennissen, collega's. Zo veel gasten. Het gelukkige koppel kleedde zich meerdere malen per avond om. Ja, erg Amerikaans en bijna film-achtig zou ik zeggen.

Maar.. De leukste video was van wat er vóór die "grote wedding" gebeurde: oude chinese culurele traditie's, want haar ouders, mijn oudoom en oudtante, zijn net als mijn oma en eigenlijk de rest van de familie erg traditioneel.

M'n tante, de bruid, moest zingend een rondje lopen om het ouderlijk huis in ons eigen dialect (wat erg moeilijk is maar dat is weer moeilijk uit te leggen waarom..), thee inschenken voor haar moeder, dan haar vader, voor elk kopje die ze aan haar ouders gaf kreeg ze een rode envelop met geld terug (tel: totaal van 2 envelopjes dus :P) Dan moest ze de rest van de familie die aanwezig was een kop thee aanbieden, inschenken zonder hulp. Daarnaast moest ze de goden vragen om hun zegen, wierook opsteken en voedsel aanbieden op een geimproviseerd altaartje.

Dan moest ze terug haar kamer in en zich opmaken met haar hele vriendinnengroep bij haar op de kamer, afgesloten van alles en iedereen. De bruidegom en zijn vrienden kwamen dan langs. Alle aanwezigen drinken samen met hem een kopje thee (broer, nog een broer, dan een zus, moeder, vader, de vrouw van haar broer, de man van haar zus, dan de neefjes en nichtjes, en zelfs achterneefjes en nichtjes zoals ik zelf, als ik er was, hadden dit met hem moeten doen). Aan elk van de personen met wie hij een kop thee drinkt, die niet getrouwd zijn, moet hij een rode envelop aanbieden met geld. Uitzondering zijn de ouders van m'n tante: aan hun moet hij het meeste geven, een "bruidschat" zegmaar (die hij later, volgens gewoonten, weer terugkrijgt in de vorm van een groots kado voor het pasgetrouwde stel).

Maar.. voor de bruidegom m'n tante mocht meenemen, moest hij er wel voor "vechten": dat wil zeggen, alle truukjes en vragen die de vriendinnen hebben bedacht moet hij goed beantwoorden, zoniet, dan moet hij als straf een heel naar gebakje opeten (die straf mocht hij doorgeven aan mensen uit zijn vriendengroep, die dan voor hem dat gebakje opeten). Het gebakje bevatte volgens mij erg veel chili.

Na dit alles volgde dan een rit naar het ouderlijk huis van de bruidegom. Hier werden ongeveer dezelfde soort rituelen herhaald en dan pas mocht de bruiloft zoals die wij hier in het westen kennen beginnen, maar dan wel zonder de kerk.

Hmmm, denk dat mijn bruiloft (het klinkt al eng om dat zo te typen) er anders uit zal zien!